Onderwerp "zelfonderzoek"
Onderdrukken van pijn
De afgelopen weken heb ik pijn in mijn onderrug gehad, waardoor ik in de gelegenheid was te onderzoeken wat ik in relatie tot pijn voel en wat er daarover in mijn onbewuste aanwezig was.
Het zit heel erg in onze cultuur dat fysieke pijn vermeden moet worden. Pijnstillers zijn de gewoonste zaak van de wereld. Ik heb artsen op televisie horen beweren dat pijn geen enkel doel dient.
Ik vond bij mezelf allerlei vormen van pogingen de pijn te onderdrukken. Er waren veel uit mijn kindertijd afkomstige reacties van bij de pijn vandaan proberen te komen, de pijn proberen weg te drukken, de pijn niet willen voelen en er iets tegen willen doen. Allemaal gingen ze met spanning gepaard. Het doorvoelen en daarmee oplossen van die reacties had in de meeste gevallen tot gevolg dat de pijn minder werd. Met andere woorden, het meeste wat ik onbewust deed om de pijn minder te maken, maakte deze juist erger.
Dat is ook begrijpelijk: de belangrijkste actie die we hebben om gevoelens te onderdrukken, is spanning. En bij spierpijn maakt spanning de pijn over het algemeen erger.
Als de ene manier om pijn te onderdrukken niet werkt, probeer je een andere. En die andere maakt de pijn ook erger. Pijnstillers kunnen deze vicieuze cirkel doorbreken, omdat de neiging pijn te proberen te verminderen met spierspanning ophoudt als je geen pijn meer voelt.
Maar ook het voelen van de pijn en je reacties erop kan dus de pijn verminderen. Door het doorvoelen van de reacties van onderdrukking komt er een gevoel van compassie op. De compassie maakt de pijn dragelijk. Door het toelaten van het gevoel van pijn gaat deze dan weer voorbij.
Gevoelens van de neus
Sinds een jaar of 12 geleden ben ik me bewust van problemen met mijn neus, zoals een dichtzittende neus en neuspoliepen. Tijdens perioden van griep en verkoudheid ging mijn neus 's nachts soms compleet dichtzitten, zodat ik er met geen mogelijkheid lucht meer doorheen kreeg. Voor neuspoliepen ben ik 2 maal chirurchisch behandeld. Uit onderzoek is gebleken dat dit niet een specifieke allergie betreft.
Al snel nadat ik door het volgen van de Diamond Approach en het zelfonderzoek inzicht in mijn onbewuste had verkregen, kreeg ik het vermoeden dat de neusproblemen te maken konden hebben met onderdrukte gevoelens die met de neus te maken hebben. Als ik met mijn aandacht bij mijn neus bleef, kwamen gevoelens van weerzin en walging op. Ik had het vermoeden dat deze onderdrukte gevoelens een verhoogde irriteerbaarheid van mijn neusslijmvlies bewerkstelligden, waardoor het slijmvlies opzet of neuspoliepen vormt. (Neuspoliepen zijn naar mijn idee net zoiets als blaren.)
Huisarts en KNO-artsen wilden dat ik een neusspray of neusdruppels met cortico-steroïden (Flixonase) gebruikte. Van de neusdruppels kreeg ik echter neusbloedingen. Zowiezo had ik een aversie tegen het gebruik van kunstmatige hormonen. De KNO-artsen wilden zelfs dat ik die de rest van mijn leven dagelijks zou gebruiken (de huisarts was er voorstander van de medicijnen alleen te gebruiken als ik het idee had dat ik minder lucht kreeg).
Een van de KNO-artsen waar ik mee te maken had raadde me aan mijn neus schoon te maken door er zout water, dat ik in de kom van mijn hand moest houden, doorheen te zuigen. Op zoek naar een betere methode vond ik de Nasaline spuit, die ik sindsdien ben blijven gebruiken. (Ik gebruik een afgestreken theelepel zout zonder jodide per 200 ml kraanwater, dat ik met de magnetron 30 seconden verwarm met 750 W.)
In de loop van mijn ontwikkeling ben ik steeds beter bewust geworden van gevoelens die uit het onbewuste omhoogkomen. Het compleet bewust worden van een onbewuste visie op een situatie, met alle gevoelens die daarbij horen, heeft tot gevolg dat deze oplost, en geen invloed meer heeft op hoe je bent.
Zo ging ik gistermiddag weer eens onderzoeken wat voor gevoelens er opkwamen als ik me op mijn neus concentreerde. Al snel kwamen er allerlei gevoelens van weerzin en walging op, waar ik dit keer met gemak doorheen kon voelen tot ze oplosten. Na het oplossen van de gevoelens resulteerde een staat van openheid naar wat er gebeurd, die licht en prettig aanvoelde. (Overigens kwamen daarna uit mijn onbewuste gevoelens van wantrouwen omhoog, die ik ook probleemloos kon verwerken, maar die in dit verband minder interessant zijn.)
Toen ik vanmorgen mijn neus met de Nasaline spuit schoonmaakte, merkte ik dat het zoute water in mijn neus veel zachter als vroeger aanvoelde. Ik zie dit als een bevestiging dat de onderdrukte gevoelens van walging en weerzin wel degelijk een fysieke invloed op de binnenkant van mijn neus hebben gehad. Mijn neusslijmvlies lijkt minder irriteerbaar te zijn.
Overigens gebruik ik al een tijdje geen cortico-steroïden meer. Het lijkt er op dat mijn neus gewoon openblijft door hem alleen met zout water schoon te spoelen. Ik kan er dus niet echt achterkomen of de neusproblemen door het doorvoelen van de onderdrukte gevoelens daadwerkelijk overgegaan zijn, want ik had er al minder last van. En door mijn eerdere ontwikkeling kan ik al diverse gevoelens doorgewerkt hebben die ook invloed op de irriteerbaarheid van mijn neus hadden.
Omgaan met vermoeidheid (2)
Een paar maanden geleden schreef ik over "Omgaan met vermoeidheid". Inmiddels ben ik een paar stappen verder.
Hoewel een aantal praktische maatregelen vruchten afwierp om beter te slapen, bleek er een onbewust zelfbeeld te zijn dat een grote invloed had op hoe ik vermoeidheid ervaarde.
Als ik me vermoeid voelde, was vaak wat er een niveau dieper aan de hand was, dat ik het gevoel had dingen niet aan te kunnen erdoor. Door dit, voorheen onbewuste gevoel expliciet te voelen, loste dit op. Met een gevoel van warmte kreeg ik dan meer energie. Ik had dan ook het gevoel beter afgestemd te zijn op mijn energieniveau.
Door dit diepere voelen is eigenlijk het belangrijkste deel van het probleem voor mij opgelost. De gevoelens van niet capabel zijn waren wat het gevoel gaf dat er een probleem was. Deze waren slechts een onbewust zelfbeeld, dus niet echt reëel. Als ik toch wakker lig 's nachts, ervaar ik dit nu ook veel minder als een probleem, waardoor ik zowiezo sneller weer inslaap.
Zoals gezegd bleken ook een aantal praktisch maatregelen te helpen.
Zo heb ik een blinddoek gekocht speciaal om 's nachts minder door licht gestoord te worden.
Als ik me overdag moe voel, ga ik eerder op bed liggen om rust te nemen.
Ik had de indruk dat ik wel erg vaak wakker werd om een slok water te nemen, een keer of 5 op een nacht. Ik vermoed dat dit komt omdat ik overdag gewend was om als ik dorst had een slok water te nemen, en niet meer dan een slok, uit een glas dat speciaal daarvoor op mijn bureau stond. Door deze gewoonte dronk ik feitelijk erg vaak op een dag. Ik drink nu minder vaak, door meer in een keer te drinken, bijvoorbeeld een glas water tegelijk. Dan hoef ik 's nachts ook minder vaak te drinken.
Ook werd ik wel wakker doordat ik het warm had, door stijgende zomertemperaturen. Ik besteed nu meer aandacht aan hoever ik mijn dekbed over mijn laken heenleg, om daarmee de temperatuur te regelen.
Wat is teleurstelling?
In de nederlands- en engelstalige artikelen op Wikipedia las ik dat teleurstelling een gemoedstoestand zou zijn die opkomt als er niet aan verwachtingen wordt voldaan. Verwachtingen kunnen echter ook onplezierig zijn, zodat het niet voldoen aan een verwachting juist géén teleurstelling oplevert. Als ik verwacht niet te zullen slagen voor een examen, en ik slaag wel, dan voel ik geen teleurstelling.
In het engelstalige Wikipedia artikel staat verder onder "Psychology" dat teleurstelling een subjectieve respons zou zijn gerelateerd aan verwachte beloningen ("rewards"). Een beloning vooronderstelt echter dat er iets gedaan wordt om die beloning te ontvangen. Maar als ik verwacht dat een goede vriend op bezoek komt, en die komt niet, dan ben ik teleurgesteld, zonder dat ik iets had gedaan om die goede vriend zover te krijgen. Dat op bezoek komen van die vriend is niet een beloning.
In mijn zelfonderzoek kwamen de afgelopen week veel gevoelens van teleurstelling op nadat ik op zoek was gegaan naar wat mijn vermogen om te wensen blokkeert. Door dieper te doorvoelen wat er precies bij die gevoelens speelde, merkte ik dat het direct met het niet bevredigd worden van een wens te maken heeft, terwijl ik die bevrediging wel verwachtte op het moment dat het gevoel relevant was.
Het doorwerken van al die oude gevoelens van teleurstelling uit mijn onbewuste heeft me een sterker gevoel van zelfverzekerdheid gegeven. Kennelijk is de verwachting teleurgesteld te worden in mijn wensen duidelijk minder geworden.
Linker- en rechterhelft van het lichaam
De zelfbeelden in het onbewuste blijven niet beperkt tot relationele gevoelens. Ik merkte dat ook het dominante gebruik van mijn rechter lichaamshelft (rechtshandigheid, dus) zelfbeelden achtergelaten heeft.
Mijn rechter lichaamshelft voelt krachtiger en meer naar voren aan. Mijn linkerhelft voelt zwakker aan en heeft een minder sterke of helemaal geen wil. Gisteren voelde ik dat mijn linkerhelft gecastreerd aanvoelde terwijl dat met mijn rechterhelft volstrekt niet het geval was.
Ook door deze gevoelens is heen te werken, waardoor ze oplossen, zo merkte ik. Ik ben benieuwd hoe mijn voorkeur voor het dingen doen met rechts hierdoor gaat veranderen.