Zelfonderzoek - Inquiry
© | gepubliceerd 27 maart 2009 in: diamond approach, zelfonderzoek
In de Diamond Approach is de belangrijkste oefening de Inquiry. Dit is een zelfonderzoek waarbij je je gevoelens, sensaties en gedachten zoals die in het moment opkomen onderzoekt. Inquiry wordt zowel met anderen als alleen gedaan. Doe je Inquiry met iemand anders of met een leraar, dan beschrijf je al je gevoelens, sensaties en opkomende gedachten hardop.
Door het doen van Inquiry ontwikkel je het vermogen je gevoelens toe te laten. De gewone ego-staat, zoals vrijwel iedereen die heeft, is er een waarbij gevoelens selectief toegelaten of onderdrukt worden, dan wel op andere wijze gemanipuleerd. Die manipulatie leidt tot onechtheid, en de Inquiry leert je het tegenovergestelde.
Door de Inquiry en het toelaten van alle gevoelens wordt dat wat in het onbewuste zat bewust. Als gevoelens bewust worden, kunnen ze hun natuurlijke beloop hebben, dat wil zeggen dat ze oplossen. Het onbewuste lost dus langzamerhand op.
De Diamond Approach en de Inquiry zijn ontwikkeld door Hameed Ali en anderen. Zijn schrijversnaam is A.H. Almaas ('almaas' betekent 'diamant'), en in diverse boeken beschrijft hij de Diamond Approach.
Op deze video vertelt Almaas over zijn boek Spacecruiser Inquiry, en hoe hij de Inquiry oefening ontwikkelde.
9 reactie(s)
Meer artikelen
< Inschatten van komende ervaringen – Wat zijn emoties? En wat niet? >
A. schreef 21 april 2009, 20:36 het volgende:
Ik wil er nog wel iets aan toevoegen. Inquiry is denk ik niet alleen leren om gevoelens toelaten, dat is niet genoeg om ze bewust te maken. Aanwezig zijn is essentieel, zonder aanwezigheid is het enkel het ontladen van gevoelens en dat kun je blijven doen zonder dat ze oplossen. Het heeft lang geduurd voordat ik dat doorhad. Vooral met huilen heb ik een langlopend onderzoek gaande en het heeft me tijd gekost om daar wat meer aanwezigheid in te brengen!
groet, A.
Ewald schreef 21 april 2009, 20:57 het volgende:
Hallo A.,
Ik zie zelf het aanwezig zijn als een op een dieper niveau en meer constant toelaten van gevoelens. Inderdaad, gewoon maar huilen, of je kwaadheid afreageren, gaat niet diep genoeg.
A. schreef 22 april 2009, 20:07 het volgende:
Grappig, het is net een iets anders perspectief wat jij hebt. Misschien omdat je man bent?
Ewald schreef 23 april 2009, 08:00 het volgende:
Ik begrijp het niet, ik zie mijn perspectief niet als wezenlijk anders als het jouwe. Wat bedoel je met dat ik man ben?
A. schreef 23 april 2009, 22:53 het volgende:
Nee, het is zeker niet wezenlijk anders, maar net ietsje. Zoals ik jou lees is het: in de inquiry eerst gevoelens toelaten en vervolgens (een stap verder, dieper) de aanwezigheid daarin ontwikkelen. Voor mijzelf is het toelaten van gevoelens nog geen inquiry, of, een beetje anders gezegd: de inquiry is geen inquiry zonder aanwezigheid. Ik trek het nu nogal zwart-wit uit elkaar natuurlijk, deze perspectieven. En dan doemt de klassieke tegenstelling man-vrouw op, waar ik eigenlijk helemaal niet van hou, maar die ik nu zomaar (en dan nog wel op het net) in de groep gooi. Dat is dan het cliche: mannen moeten eerst hun gevoelens leren toelaten, terwijl vrouwen daar makkelijker toegang toe hebben.
Ik denk, nu ik het zo schrijf, dat het ook eigenlijk mijn persoonlijke onderzoek is naar mijn vijf-zijn. Ik merk dat er verschillen zijn tussen mij en de vijven die ik ontmoet, veel mannen. De vijf energie lijkt ook wel wat stereotieper bij mannen geplaatst te worden.
Van die dingen dus, misschien meer geschikt voor een gesprek dan voor een blogdiscussie, om misverstanden te voorkomen!
Ewald schreef 25 april 2009, 09:19 het volgende:
Inderdaad, eigenlijk is dit meer geschikt voor een gesprek. Toch een poging:
Volgens mij is wat vrouwen meer toelaten dan mannen de expressie van emoties . Het voelen van emoties is het aanwezig zijn daarin, en is wat anders dan de expressie ervan, of “acting out” (hier weet ik geen goede Nederlandse vertaling van).
Ik ben geneigd met het toelaten van gevoelens het toelaten van het voelen ervan te bedoelen, en niet zozeer het toelaten van de expressie ervan.
yvonne rosman schreef 7 augustus 2011, 15:20 het volgende:
leuke discussie, ik val er zomaar in terwijl ik wat aan het opzoeken was over Almaas. Even los van het man -vrouw thema vind ik het een mooie nuancering dat het dus eigenlijk gaat over het in de ervaring present zijn, being in mindfulness, waar jullie het m.i. over hebben zonder doel en zonder handeling. Dat opent de weg naar “understanding” van wat er gaande is.
iloon schreef 11 september 2012, 12:48 het volgende:
fijn om te lezen dat mensen hier normaal op elkaar kunnen reageren heerlijk complimenten respect doet me goed dank
R schreef 3 oktober 2012, 13:16 het volgende:
Hoewel ik een man ben, ben ik het eerder met A. eens. Net als zij en Ewald ben ik overigens een vijf, maar ik heb al vaak te horen gekregen dat ik een zeer atypische Vijf ben, waarschijnlijk door een Vier-vleugel die mij wat gevoelsmatiger, dus ‘vrouwelijker’ maakt. Anyway: ook voor mij is Aanwezigheid het belangrijkste in inquiry of Onderzoek. Het doorvoelen en loslaten van gevoelens vind ik bijzaak. Als je alleen maar dat wil doen, kan je evengoed in psychoanalyse gaan (wat ik trouwens ook een tijdlang gedaan heb). Het verschil tussen voelen en expressie van emoties vind ik wel heel pertinent, maar ook dit kan je denk ik heel goed bereiken zonder Aanwezigheid, door wat psychoanalytici de therapeutische splitsing tussen het observerende en het ervarende ego noemen. Voor mij is Onderzoek een manier om de Aanwezigheid uit te diepen, d.w.z. de verschillende kwaliteiten ervan leren kennen, en de emotionele kwetsuren, afweren, oordelen enz die deze blokkeren te leren doorzien.