Omgaan met vermoeidheid
© | gepubliceerd 14 mei 2009 in: zelfonderzoek
Ik merk dat ik vaak vermoeider ben dan ik zou willen zijn. Het is iets waar ik veel mee bezig ben, en waar ik de afgelopen tijd veel zelfonderzoek naar gedaan heb.
Ik ben geneigd het niet te waarderen vermoeid te zijn. Ik doe liever iets, dan dat ik rust neem, ik kijk bijvoorbeeld liever TV, of lees online kranten, dan dat ik op bed ga liggen rusten. Nadat ik hierover met mijn Diamond Approach teacher gesproken had, ben ik mezelf meer rust gaan gunnen, door als ik moe ben op bed te gaan liggen. Hierdoor ben ik me duidelijk beter gaan voelen.
Ik merk dat er dingen zijn die me tegenhouden goed te slapen. Soms word ik wakker, en ben ik geneigd te gaan piekeren over iets. Door diverse jaren van meditatie merk ik dit nu vrij snel op, en probeer ik te voelen wat ik dan aan het doen ben. Voelen vind ik 's nachts en 's avonds moeilijk, dus dat lukt dan niet echt goed, maar een andere keuze zie ik niet.
Ik ben er inmiddels achter dat wat er vaak gebeurd is, dat ik me radeloos over het een of ander conflict voel, en er toch wat aan probeer te doen. Na op te merken dat ik pieker, is het eerste dat ik dan voel een blik met opengesperde ogen, die verbonden is met het gevoel iets ergens aan te moeten doen. Na dieper voelen merk ik dan angst en radeloosheid. Na het voelen van de radeloosheid gaat de neiging dan weg, en voel ik me rustig.
Als ik 's avonds nog gevoelsmatig met iets bezig ben, zoals een conflict, of iets spannends wat eerder op de dag gespeeld heeft, dan heb ik moeite met slapen. Ik weet dat het doorvoelen en onderzoeken wat er speelt me ervan bevrijd, maar voelen vind ik 's avonds moeilijker. Door TV-kijken geef ik me er niet de gelegenheid voor. Dat ben ik de afgelopen maanden trouwens steeds minder gaan doen. Ik heb de indruk dat vroeg op bed gaan liggen wel iets is wat helpt.
Als ik overdag moe ben, ben ik geneigd mezelf te gaan pushen, om toch te doen wat ik wil of moet (werken bijvoorbeeld). Deze neiging ben ik al diverse jaren aan het onderzoeken. Hij wordt minder, maar het blijft toch een terugkerend fenomeen. Het pushen voel ik vooral in mijn kaken, ik ben dan geneigd ze op elkaar te persen. Algemeen voel ik dan minder. Er is een spanning in mijn lichaam die vooral de vermoeidheid minder voelbaar maakt, terwijl ik weet dat die er wel degelijk is.
Mijn indruk is dat het onderbewuste eigenlijk voor iedereen een houding van door vermoeidheid heen pushen creëert. Ik vermoed dat het algemene hoge caffeïne-gebruik (koffie, thee, cola, chocola) hierin een functie heeft. Ook het beluisteren van activerende muziek zou wel eens de functie kunnen hebben de niet gewaardeerde vermoeidheid te overstemmen. Het bekijken van films en series op TV met veel actie en geweld maakt ook wakker. Wat zou dat eigenlijk met de gezondheid van mensen doen?
0 reactie(s)
Meer artikelen
< Drie basisgevoelens van het superego – Meditatie vergroot emotionele vermogens >