De boom van kennis van goed en kwaad
© | gepubliceerd 14 juni 2009 in: psychologische theorie
Het bijbelse verhaal over de "boom van kennis van goed en kwaad" gaat naar mijn idee over het probleem van het superego. De kennis van goed en kwaad is wat de mens uit het paradijs verjaagd heeft, zoals het superego de toegang tot het ware zelf blokkeert.
Het verhaal (uit het bijbelboek Genesis) begint ermee dat Adam en Eva in het paradijs leefden. Ze mochten niet eten van de boom van kennis van goed en kwaad, maar deden dat toch. Daarom verjaagde God hen uit het paradijs, omdat ze door het verwerven van die kennis van goed en kwaad zondig zouden zijn geworden.
Christenen hebben het hier over de "zondeval". Door het eten van de boom is de mens zondig geworden. Echter, het gezichtspunt van zondig zijn komt voort uit het gezichtspunt van kennis van goed en kwaad. Zonder kennis van goed en kwaad zie je de mens niet als zondig. Binnen de christelijke kerken lijkt er geen aandacht hiervoor te zijn, wellicht omdat de kerken vooral in het moralisme zelf geïnteresseerd zijn. En moralisme is kennis van goed en kwaad.
Kennis van goed en kwaad, en dus het superego, is een soort vervanging van compassie en liefde. Compassie en liefde zitten van nature in de mens. Als gevoelens niet onderdrukt, maar toegelaten en gevoeld worden, komen deze hart-gevoelens vanzelf naar boven. Door de onderdrukkende activiteiten van het superego echter, worden ook compassie en liefde onderdrukt.
Evert schreef 29 juli 2009, 12:47 het volgende:
Helemaal zo gek nog niet. De mens leefde het leven. Ze at van de boom des levens, en daar mocht altijd van gegeten worden. Totdat ze inzicht wilde in het handelen, zoals God dat had. Het paradijs was zo ingericht door God, dat het niet nodig was kennis van goed en kwaad te bezitten. Daarom werd de mens na het eten van de boom van kennis van goed en kwaad eruit gezet. Zoek het nu zelf maar uit, moet God gedacht hebben.