Onderdrukken van pijn
© | gepubliceerd 20 september 2009 in: zelfonderzoek
De afgelopen weken heb ik pijn in mijn onderrug gehad, waardoor ik in de gelegenheid was te onderzoeken wat ik in relatie tot pijn voel en wat er daarover in mijn onbewuste aanwezig was.
Het zit heel erg in onze cultuur dat fysieke pijn vermeden moet worden. Pijnstillers zijn de gewoonste zaak van de wereld. Ik heb artsen op televisie horen beweren dat pijn geen enkel doel dient.
Ik vond bij mezelf allerlei vormen van pogingen de pijn te onderdrukken. Er waren veel uit mijn kindertijd afkomstige reacties van bij de pijn vandaan proberen te komen, de pijn proberen weg te drukken, de pijn niet willen voelen en er iets tegen willen doen. Allemaal gingen ze met spanning gepaard. Het doorvoelen en daarmee oplossen van die reacties had in de meeste gevallen tot gevolg dat de pijn minder werd. Met andere woorden, het meeste wat ik onbewust deed om de pijn minder te maken, maakte deze juist erger.
Dat is ook begrijpelijk: de belangrijkste actie die we hebben om gevoelens te onderdrukken, is spanning. En bij spierpijn maakt spanning de pijn over het algemeen erger.
Als de ene manier om pijn te onderdrukken niet werkt, probeer je een andere. En die andere maakt de pijn ook erger. Pijnstillers kunnen deze vicieuze cirkel doorbreken, omdat de neiging pijn te proberen te verminderen met spierspanning ophoudt als je geen pijn meer voelt.
Maar ook het voelen van de pijn en je reacties erop kan dus de pijn verminderen. Door het doorvoelen van de reacties van onderdrukking komt er een gevoel van compassie op. De compassie maakt de pijn dragelijk. Door het toelaten van het gevoel van pijn gaat deze dan weer voorbij.
0 reactie(s)
Meer artikelen
< Gevoelens van de neus – Een kromme rug ontstaat onbewust >