RSI en onderdrukt verdriet
© | gepubliceerd 11 juni 2011 in: zelfonderzoek, psychologische theorie
Ik heb een aantal maanden last gehad van RSI in mijn handen. Door overbelasting had ik nogal wat pijn, die erger werd als ik mijn vingers en handen belastte met typen, gebruik van computermuis, groente snijden, en dergelijke. Ook voelden mijn vingers dik aan. Nadat het probleem enige tijd aan het verminderen was, doordat ik belastingen van mijn handen vermeed, leek het daarna maar zeer langzaam verder te verbeteren.
Ik ben toen acupunctuur gaan proberen. Na de eerste behandeling merkte ik nauwelijks verbetering, maar de acupuncturiste had me wel verteld dat ze de Long-meridiaan had geopend. Nu weet ik iets van de achtergronden van acupunctuur, en ik wist dat er verband kan zijn tussen verdriet en problemen met de Long-meridiaan.
In eerste instantie merkte ik niets op dat met het opkomen van emoties van verdriet te maken kon hebben. Maar na zo'n anderhalve week gebeurde dat wel. Mijn vingers voelden wat dikker als normaal, en ik voelde sterk verdriet opkomen, waar ik me tegen verzette. Toen ik het verzet voelde, in plaats van het te doen, verdween het verdriet. Tegelijk met het verdwijnen van het verdriet, ging de zwelling in mijn vingers tot mijn verrassing vrijwel geheel weg.
Niet alleen verdween de zwelling, ook werd mijn huid, die al zo'n twee decennia nogal droog was geweest, duidelijk vochtiger en gladder. Door experimenten die ik een jaar of 10 geleden met acupressuur gedaan heb, wist ik dat de droogheid van mijn huid verbeterd kon worden met punten op de Long-meridiaan, maar ik was eerder nooit in staat deze verbeteringen voor langer als een halve dag te laten duren. Kennelijk was het het onderdrukte verdriet wat de droogheid van mijn huid in stand hield.
Hierna had ik nogmaals een acupunctuur behandeling. Deze behandeling had nu wel een duidelijk effect. De zwelling was nu volledig weg en ik had weinig pijn meer bij belasting. Door opkomend verdriet kwam de zwelling wel nog diverse malen terug, maar telkens als ik dit verdriet toeliet verdween de zwelling ook weer. Ik heb dat een keer of 10 zien gebeuren. Ook de toestand van mijn huid verbeterde verder.
Ik vermoed dat niet alleen mijn huid droog was, maar ook mijn spieren en pezen. Dit zou wel eens de reden kunnen zijn dat het herstel zo langzaam vorderde. De droogte van spieren en pezen zou deze bijvoorbeeld gevoeliger voor irritatie kunnen maken.
Het verdriet ging onder andere over het niet meer kunnen doen van allerlei bezigheden door de pijnlijkheid van mijn handen. Ook was er ouder verdriet, met een gevoel dat een persoon of situatie me als het ware iets wat voor mij van waarde was afgenomen had.
Ook merkte ik een issue met verdriet over pijn zelf. Als ik pijn voelde, verzette ik me met spierspanning tegen die pijn. Dat werkte echter niet, de pijn bleef juist daardoor. Als ik de pijn accepteerde en het verzet ertegen doorvoelde, kwam er verdriet over de pijn. Met het voelen van dat verdriet verdween pijn nogal eens. Als klein jongetje heb ik nogal eens "Niet huilen!" te horen gekregen als ik huilde van verdriet over pijn. Kennelijk is dit niet zo'n goed advies.
Overigens was er meer aan de hand dan onderdrukte emoties. Door het vermijden van belasting die pijn veroorzaakte in mijn handen, bewoog ik mijn handen te weinig om vocht van de zwelling af te voeren via mijn bloed. Dit gebrek aan beweging veroorzaakte ook zelf pijn, doordat er nogal wat vast kwam te zitten in mijn handen. Het, in samenspraak met een fysiotherapeut, met oefeningen (o.a. chinese ballen) losmaken van spieren, pezen, en dergelijke, bleek ook een belangrijke factor te zijn in het herstel.
R schreef 3 oktober 2012, 12:03 het volgende:
Ik heb zelf ook vaak last van ontstekingen in mijn gewrichten en van eczeem door droge huid, maar zou er nooit aan denken dit in verband te brengen met mijn longen. Ik heb onlangs in een wetenschappelijk tijdschrift wel een fysiologische verklaring gevonden. Ik heb nl vaak last van angst en volgens het artikel in kwestie wordt hierbij eerst adrenaline vrijgemaakt, wat ook tot ontstekingsprocessen leidt, en vervolgens cortisol, wat dat weer ongedaan moet maken. Bij chronische angst raakt de cortisol echter uitgeput, waardoor er dus makkelijker ontstekingen kunnen ontstaan. Via een ingewikkeld kunnen deze dan ook eczeem veroorzaken, alsook allergie.
mitchie schreef 11 juni 2013, 23:22 het volgende:
Voor het eerst acupunctuur gehad. Moet zeker 6 keer. De levermeridiaan. Doel: aangezichtspijn-bestrijding. Wie , met meer ervaring over wat dit zegt, geeft me raad?
Ewald schreef 12 juni 2013, 07:07 het volgende:
De Lever-meridiaan zou te maken kunnen hebben met onderdrukte kwaadheid.