Black Space in de Diamond Approach
© | gepubliceerd 5 november 2017 in: diamond approach, kritiek diamond approach
In de Diamond Approach (van de Ridhwan-school) kent men het begrip 'Space'. Dat zou een 'Essentiële' kwalititeit moeten zijn, dus iets wat inherent is aan het diepere wezen van de mens, en niet een deel van het 'Ego', de herhalende patronen uit je verleden. Er zou 'Black Space' zijn en 'Grey Space'.
Ik heb een aantal intense ervaringen gehad met 'Black Space' (Zwarte Leegte), die ik destijds niet makkelijk vond om mee om te gaan. Ze waren voor mij aanleiding minder in dit blog te gaan schrijven. Over de jaren heb ik me echter gerealiseerd dat het niet zo is dat Black Space een 'Essentiële' kwalititeit is.
Als ik geconcentreerder ging voelen wat het precies was, als ik Black Space voelde in mezelf, merkte ik eigenlijk altijd dat het hier om herinneringen ging aan situaties dat ik in het donker was. In bed liggend in een donkere kamer, lopend of fietsend in het donker. Onvoldoende kunnen zien, mysterieusheid of angst voor dat wat op zou kunnen duiken uit het donker. Door dit te voelen losten de sensaties van donkerte op. Als Black Space een Essentiële kwaliteit zou zijn, zou er daarna een zuivere sensatie van donkere ruimte moeten zijn, maar zoiets was er nooit, hoogstens andere herinneringen aan nachtelijke donkerte.
Dat zou ook vreemd zijn, want donkerte is een beperking. Je ziet minder. En Essentiële kwaliteiten zijn juist staten (zoals bijvoorbeeld het gevoel van innerlijke kracht, compassie, of helderheid van geest) zonder een gevoel van beperking erbij. Black Space kan daarom dus geen Essentiële kwaliteit zijn.
4 reactie(s)
Meer artikelen
< De Diamond Approach en het herhalen van patronen uit je verleden – Wat 'Brilliancy' is in de Diamond Approach >
Cornelia C. schreef 12 november 2017, 13:48 het volgende:
Beste Ewald,
Ik ben ook student in de Ridhwan School en ik zou graag willen reageren op deze Bovenstaande blog post.
Ik lees dat jouw ervaring met (en ik zeg hier expres niet “van”) de Black Space er een is waarbij angst en beperking gevoeld werd. Door jou. Dat is dus jouw persoonlijke ervaring.
Je schrijft ook dat je denkt te weten hoe de black Space wel zou moeten voelen indien het een aspect was. En omdat jouw ervaring niet aan deze (zelf- gecreeerde) verwachting voldoet, concludeer je dat “Black Space dus geen essentieel spect kan zijn.”
Het is hier belangrijk om twee dingen zorgvuldig uit elkaar te houden:
Enerzijds de Individuele capaciteit (of onmogelijkheid) tot het ervaren/realiseren van een essentieel aspect, en anderzijds de objectieve realiteit van het bestaan van dat Aspect.
Het is Jouw persoonlijke ervaring met Black Space waarover je spreekt… Het zou dan ook kloppender zijn wanneer je schrijft dat in jouw ervaring Black Space geen essentieel aspect lijkt te zijn.
Maar nog kloppender zou zijn: Dat jij Black Space nog niet als essentieel aspect hebt kunnen ervaren.
Je lijkt hier ook twee termen door elkaar te gebruiken..
Zwarte leegte en Zwarte Ruimte.
Ik vermoed dat daar wat onhelderheid zit. Ik hoop er wat licht op te kunnen schijnen, met jouw permissie.
Leegte versus Ruimte.
De ervaring van (deficiente) leegte gaat gepaard met gevoelens van angst, te kort, beperking, geen basisvertrouwen, etc. Precies wat jij beschrijft in jouw ervaring.
Maar wanneer het essentiele aspect Ruimte wel volledig wordt toegelaten in het persoonlijke bewustzijn, dan is daar geen issue meer van angst of grijpen of begrenzing of beperking of tekort.
Kort door de bocht; wanneer jij als individu een aspect (nog) niet kunt ervaren, wil het nog niet zeggen dat dat Aspect niet bestaat.
Mijn persoonlijke ervaring van Black Space is door jarenlang de hole (het gat) van black Space “door te werken”. En dat was inderdaad niet “leuk”, aangezien daar veel vormen van angst mee gepaard gaan; gevoelens van beklemming tot aan desolate gevoelens van verlorenheid in een onmetelijk grote leegte. Dat moest allemaal en meerdere malen ook, worden doorgerwerkt/doorvoeld, voordat ik de leegte als de Ruimte (die het werkelijk en wezenlijk is) kon ervaren.
(En daarna ging het ook door, het onderzoek, tot zelfs de ervaring dat “ervaring” of bewustzijn stopt. Maar dat gaat buiten de scope van dit verhaal nu.)
In simpelere bewoording, en zonder waarde-oordeel bedoeld:
Of jij het Aspect nu volledig kunt toelaten in jouw bewustzijn of niet, zegt niets over het daadwerkelijke bestaan ervan.
Ik hoop echt dat dit jouw (zelf-)onderzoek weer een beetje verder opent. Benieuwd wat er verder opkomt.
Met hartelijke groet!
Ewald schreef 12 november 2017, 22:38 het volgende:
Dank Cornelia, dat je hier zo uitgebreid op ingaat.
Ewald schreef 16 november 2017, 17:34 het volgende:
Van de senior teacher in de Ridhwan-groep waarin ik tot nu toe heb gezeten, kregen we op een gegeven moment te horen dat mensen zelden The Point als een punt ervaren. Ze zei dat ook over de diamanten waar Almaas het over heeft, die je bijvoorbeeld in je hoofd zou kunnen voelen. Naar aanleiding hiervan ben ik Almaas zijn uitspraken over essentiële aspecten wat minder serieus gaan nemen en ben ik nog meer belang gaan hechten aan het zelf zien en voelen alvorens ik iets als waarheid aanneem.
Zo was ik vroeger overtuigd van het bestaan van een essentiële staat ‘Black Space’, vooral na een intense eigen ervaring met een uitgestrekte zwarte ruimte, als de ruimte tussen de sterren. Maar ik ben me er hoe langer hoe meer bewust van geworden, dat het hier gaat om ervaringen als jong kind. Die ervaring van een zwarte uitgestrektheid kan bijvoorbeeld goed afkomstig zijn van als baby op je rug liggend naar een donkere hemel kijken. Als zo’n ervaring niet gepaard gaat met duidelijke emotie of gevoel van gebrek, kan het best zijn dat die je, als volwassene, niet opvalt als zijnde een herinnering (uit het procedureel geheugen) en dat je aanneemt dat het een Essentiële staat is.
Wat betreft het verschil tussen de vertaalde woorden ‘ruimte’ en ‘leegte’, ik ben me ervan bewust dat Almaas onderscheid maakt tussen de engelse woorden ‘space’ en ‘emptiness’. Hij ziet ‘space’ als essentieel en ‘emptiness’ als een deficiëntie. Persoonlijk ben ik het er niet mee eens dat ‘emptiness’, of het nederlandse woord ‘leegte’ altijd een deficiëntie zou zijn. Iets moet leeg zijn om het te kunnen vullen en dat is een potentieel, niet een gebrek.
Verder zit me de vertaling van het engelse ‘space’ met ‘ruimte niet helemaal lekker. Voor mijn taalgevoel voelt het woord ‘space’ opener als het woord ‘ruimte’. Dit zijn de redenen dat dat ik ‘Black Space’ ook met ‘Zwarte Leegte’ vertaald heb. Voor mezelf gebruik ik voornamelijk de engelse woorden.
Mij valt op, dat ik space-achtige ervaringen eigenlijk alleen lijk te hebben tijdens mijn inquiry-processen. Staten als bijvoorbeeld compassie, innerlijke kracht, wil, die kom ik in allerlei situaties tegen, maar space-achtige ervaringen niet. Die lijken vooral een soort emotionele reactie te zijn op de veranderingen die plaatsvinden in het proces. Als een structuur geheel of gedeeltelijk oplost om plaats te maken voor een Essentiële staat, juist dan komen die ervaringen van space. Verder lijken ze geen functie te hebben. Ook dat is een reden voor mij om space niet als een Essentiëel aspect te zien.
Het kan best zijn, dat Black Space toch een Essentiëel aspect is en dat jij en anderen dat op een bona fide manier als zodanig ervaren hebben. Maar in mijn huidige proces van voor mijzelf bepalen wat van de Diamond Approach voor mij werkt en klopt, en wat niet, wil ik dat vooralsnog niet accepteren.
Jeanette Mennes schreef 13 september 2022, 11:30 het volgende:
Bedankt voor alle reflecties over Zwart. Naast de leegte, desolaat zijn heb ik Zwart (uiteindelijk) ook als koesterend, fluweelzacht en stil beleefd. Ik ben gaan nachtwandelen en ontdek allerlei kwaliteiten in het zwart. Ook de kiemkracht dat er uit om hoogt komt.