Onderdrukken van pijn
De afgelopen weken heb ik pijn in mijn onderrug gehad, waardoor ik in de gelegenheid was te onderzoeken wat ik in relatie tot pijn voel en wat er daarover in mijn onbewuste aanwezig was.
Het zit heel erg in onze cultuur dat fysieke pijn vermeden moet worden. Pijnstillers zijn de gewoonste zaak van de wereld. Ik heb artsen op televisie horen beweren dat pijn geen enkel doel dient.
Ik vond bij mezelf allerlei vormen van pogingen de pijn te onderdrukken. Er waren veel uit mijn kindertijd afkomstige reacties van bij de pijn vandaan proberen te komen, de pijn proberen weg te drukken, de pijn niet willen voelen en er iets tegen willen doen. Allemaal gingen ze met spanning gepaard. Het doorvoelen en daarmee oplossen van die reacties had in de meeste gevallen tot gevolg dat de pijn minder werd. Met andere woorden, het meeste wat ik onbewust deed om de pijn minder te maken, maakte deze juist erger.
Dat is ook begrijpelijk: de belangrijkste actie die we hebben om gevoelens te onderdrukken, is spanning. En bij spierpijn maakt spanning de pijn over het algemeen erger.
Als de ene manier om pijn te onderdrukken niet werkt, probeer je een andere. En die andere maakt de pijn ook erger. Pijnstillers kunnen deze vicieuze cirkel doorbreken, omdat de neiging pijn te proberen te verminderen met spierspanning ophoudt als je geen pijn meer voelt.
Maar ook het voelen van de pijn en je reacties erop kan dus de pijn verminderen. Door het doorvoelen van de reacties van onderdrukking komt er een gevoel van compassie op. De compassie maakt de pijn dragelijk. Door het toelaten van het gevoel van pijn gaat deze dan weer voorbij.
Gevoelens van de neus
Sinds een jaar of 12 geleden ben ik me bewust van problemen met mijn neus, zoals een dichtzittende neus en neuspoliepen. Tijdens perioden van griep en verkoudheid ging mijn neus 's nachts soms compleet dichtzitten, zodat ik er met geen mogelijkheid lucht meer doorheen kreeg. Voor neuspoliepen ben ik 2 maal chirurchisch behandeld. Uit onderzoek is gebleken dat dit niet een specifieke allergie betreft.
Al snel nadat ik door het volgen van de Diamond Approach en het zelfonderzoek inzicht in mijn onbewuste had verkregen, kreeg ik het vermoeden dat de neusproblemen te maken konden hebben met onderdrukte gevoelens die met de neus te maken hebben. Als ik met mijn aandacht bij mijn neus bleef, kwamen gevoelens van weerzin en walging op. Ik had het vermoeden dat deze onderdrukte gevoelens een verhoogde irriteerbaarheid van mijn neusslijmvlies bewerkstelligden, waardoor het slijmvlies opzet of neuspoliepen vormt. (Neuspoliepen zijn naar mijn idee net zoiets als blaren.)
Huisarts en KNO-artsen wilden dat ik een neusspray of neusdruppels met cortico-steroïden (Flixonase) gebruikte. Van de neusdruppels kreeg ik echter neusbloedingen. Zowiezo had ik een aversie tegen het gebruik van kunstmatige hormonen. De KNO-artsen wilden zelfs dat ik die de rest van mijn leven dagelijks zou gebruiken (de huisarts was er voorstander van de medicijnen alleen te gebruiken als ik het idee had dat ik minder lucht kreeg).
Een van de KNO-artsen waar ik mee te maken had raadde me aan mijn neus schoon te maken door er zout water, dat ik in de kom van mijn hand moest houden, doorheen te zuigen. Op zoek naar een betere methode vond ik de Nasaline spuit, die ik sindsdien ben blijven gebruiken. (Ik gebruik een afgestreken theelepel zout zonder jodide per 200 ml kraanwater, dat ik met de magnetron 30 seconden verwarm met 750 W.)
In de loop van mijn ontwikkeling ben ik steeds beter bewust geworden van gevoelens die uit het onbewuste omhoogkomen. Het compleet bewust worden van een onbewuste visie op een situatie, met alle gevoelens die daarbij horen, heeft tot gevolg dat deze oplost, en geen invloed meer heeft op hoe je bent.
Zo ging ik gistermiddag weer eens onderzoeken wat voor gevoelens er opkwamen als ik me op mijn neus concentreerde. Al snel kwamen er allerlei gevoelens van weerzin en walging op, waar ik dit keer met gemak doorheen kon voelen tot ze oplosten. Na het oplossen van de gevoelens resulteerde een staat van openheid naar wat er gebeurd, die licht en prettig aanvoelde. (Overigens kwamen daarna uit mijn onbewuste gevoelens van wantrouwen omhoog, die ik ook probleemloos kon verwerken, maar die in dit verband minder interessant zijn.)
Toen ik vanmorgen mijn neus met de Nasaline spuit schoonmaakte, merkte ik dat het zoute water in mijn neus veel zachter als vroeger aanvoelde. Ik zie dit als een bevestiging dat de onderdrukte gevoelens van walging en weerzin wel degelijk een fysieke invloed op de binnenkant van mijn neus hebben gehad. Mijn neusslijmvlies lijkt minder irriteerbaar te zijn.
Overigens gebruik ik al een tijdje geen cortico-steroïden meer. Het lijkt er op dat mijn neus gewoon openblijft door hem alleen met zout water schoon te spoelen. Ik kan er dus niet echt achterkomen of de neusproblemen door het doorvoelen van de onderdrukte gevoelens daadwerkelijk overgegaan zijn, want ik had er al minder last van. En door mijn eerdere ontwikkeling kan ik al diverse gevoelens doorgewerkt hebben die ook invloed op de irriteerbaarheid van mijn neus hadden.
Zijn lange mensen gelukkiger?
Lange mensen leiden 'betere levens' aldus psychologisch onderzoek waarover de BBC bericht. Bij dit onderzoek werd gebruik gemaakt van een vraagmethode, de Cantril-schaal, waarbij van de onderzochte mensen gevraagd werd zich op een sport van een ladder voor te stellen. Op de grond heb je het slechts mogelijke leven, op de bovenste, 10de sport, het best mogelijke leven. Men dient aan te geven op welke sport van een ladder men zich voorstelt.
Nou is een ladder iets dat met hoogte te maken heeft, en lichaamslengte ook. Kwaliteit van leven wordt hier gerelateerd aan hoogte, waardoor er een impliciete suggestie is dat hoger beter is. En dus een grotere lichaamslengte beter is. Voor mij is het daarom de vraag of de onderzoeksmethode wel betrouwbaar is. De gevonden uitkomst dat langere mensen hun leven als 'beter' waarderen wordt al door de vraagstelling gesuggereerd.
Een verklaring die door de verantwoordelijke psycholoog gegeven wordt, is dat je als je nog jong bent, je korter bent dan de mensen om je heen, en dat je macht en autoriteit aan die langere mensen toekent. Deze beelden blijven bestaan in het onbewuste, zodat je op volwassen leeftijd nog altijd het idee hebt dat langere mensen meer macht en autoriteit hebben. Mijn eigen indruk is dat dat inderdaad zo is, maar dat dat idee niet noodzakelijkerwijs standhoud als het geconfronteerd wordt met de werkelijkheid (bijvoorbeeld een lang persoon die een onintelligente indruk blijkt te maken).
De psycholoog denkt nu dat langere mensen zich meer met macht gaan vereenzelvigen, door het omkeren van de objectrelatie. In het artikel van de BBC is hij niet expliciet over hoe dit dan leidt tot een beter gewaardeerd leven, maar ik kan me voorstellen dat machtige mensen hun leven hoger waarderen dan minder machtige mensen. Dit hoeft dus niets met de realiteit te maken te hebben. Je kunt het idee hebben dat je beter bent dan anderen, zonder dat dit enige realiteitswaarde heeft, en een onbewust beeld zal zoiets gemakkelijk bewerkstelligen.
Ook werd er gevonden dat langere mensen meer positieve emoties ervaren, zoals genot en geluk, en kortere mensen meer negatieve emoties, zoals pijn en verdriet.
Aangezien mensen veel gevoel onderdrukken, zou dit een indicatie kunnen zijn van het op grotere schaal onderdrukken van gevoel door langere mensen. Iedereen heeft pijn en verdriet, maar de mate waarin we deze gevoelens toelaten varieert. Kunnen toegeven dat je negatieve gevoelens ervaart is op zich een teken van geestelijke gezondheid.
(Overigens ben ik zelf met 1,90 m redelijk lang.)
Alcohol gebruik
'Jeugd drinkt niet minder als kroeg vroeg sluit', aldus Koninklijke Horeca Nederland. Het is wat zij concluderen uit een onderzoek dat ze deden onder jongeren. Die jongeren werd gevraagd wat zij zouden doen als kroegen eerder zouden sluiten, wat een groot aantal gemeenten wil om het uit de hand lopende alcoholgebruik onder jongeren tegen te gaan. Dit vroeger sluiten komt de horeca kennelijk niet zo goed uit, men vreest natuurlijk omzetverlies.
Een kwart van de jongeren zegt dat zij dan elders gaan drinken, de helft zegt vroeger naar de kroeg te gaan. Of dat ook zal gebeuren is de vraag, want mensen kennen zichzelf nogal eens niet goed genoeg om te weten wat ze echt zullen gaan doen.
Maar het lijkt er erg op dat alcohol in een bepaalde behoefte voorziet, vooral bij jongeren. Kennelijk heeft men alcohol nodig om lol en gezelligheid te hebben. Ik denk dat men vooral meer het gevoel heeft zichzelf te zijn onder invloed van alcohol, en dat dat is waar het werkelijk om gaat. De invloed van het superego wordt minder en men wordt impulsiever. Ook het uitgaan in het midden van de nacht is een manier om je aan de invloed van het superego (geprojecteerd op anderen die van je willen dat je op een bepaalde manier bent) te onttrekken.
Aan dat gebrek aan vermogen jezelf te zijn valt niet zo een, twee, drie wat te doen. Ouders zijn in de afgelopen decennia hun kinderen wel vrijer op gaan voeden, maar er is meer nodig dan dat. Meer jezelf zijn is een kwestie van dieper voelen, en dat is niet makkelijk. Een glas bier aan je mond zetten is veel makkelijker.
Over de Diamond Approach
Aangezien er nogal wat mensen op dit weblog terechtkomen die op zoek zijn naar informatie over de Diamond Approach, hier een korte beschrijving met verwijzingen.
De Diamond Approach to Inner Realization is een benadering om tot zelfrealizatie te komen die ontwikkeld is door Hameed Ali. Hij beschrijft aspecten van de methode in boeken onder de auteursnaam A.H. Almaas. ("Almaas" betekent "diamant" en de initialen "A.H." zijn afkomstig van zijn echte naam.)
De centrale oefening in de Diamond Approach is de Inquiry (zelfonderzoek). Over de Inquiry heb ik eerder geschreven. Het gaat er hier om te onderzoeken wat je nu werkelijk voelt.
De Diamond Approach wordt onderwezen in de Ridhwan school die in de VS en Europa diverse groepen heeft. Hameed Ali zelf geeft in Europa, samen met mede-oprichter Karen Johnson, met enige regelmaat een Quasar Seminar, om mensen in de gelegenheid te stellen een indruk te krijgen van de methode en de school. Informatie hierover onderaan de pagina over de Europese groepen. De voertaal binnen de Ridhwan school is over het algemeen Engels.
Video's van Almaas zijn te vinden op Consious.TV, onder het kopje "A H ALMAAS". Onder het kopje "Enneagram" staan hier video's van interviews met Sandra Maitri, die senior teacher is van de Ridhwan school.
Op www.ahalmaas.com is informatie over de boeken van Almaas te vinden. Onder "Glossary" staan citaten uit de boeken over diverse aspecten die binnen de Diamond Approach onderwezen worden. Ook kunnen er CD's en DVD's besteld worden.
Zelf ben ik student van de Ridhwan school.